विवेचन सारांश

ಅರ್ಜುನ ವಿಷಾದಯೋಗ

ಗೀತಾ ಪರಿವಾರದ ಪದ್ಧತಿಯಂತೆ ಪರಮ ಪೂಜ್ಯ ಗೋವಿಂದದೇವ್ ಗಿರಿಜೀ ಮಹಾರಾಜ್ ಅವರ ಉಪಸ್ಥಿತಿಯನ್ನು ಸ್ಮರಿಸಿ, ಸುಂದರ ವಿಗ್ರಹಗಳ ಸಮ್ಮುಖದಲ್ಲಿ ದೀಪ ಪ್ರಜ್ವಲನೆಯಾಯಿತು. ಗುರುಕೃಪೆಯಿಲ್ಲದೆ ಈ ಎಲ್ಲಾ ಜ್ಞಾನ ಪಡೆಯುವುದು ವಾಸ್ತವವಾಗಿ ಅಸಾಧ್ಯವಾಗಿದೆ. ಈ ಗುರುಪರಂಪರೆಯ "ಕೃಷ್ಣಂ ವಂದೇ ಜಗದ್ಗುರುಮ್" ಇಲ್ಲಿಂದ ಆರಂಭಿಸಿ ಪರಮ ಶ್ರದ್ಧೇಯ ಸ್ವಾಮಿ ಗೋವಿಂದದೇವ್ ಗಿರಿಜೀ ಮಹಾರಾಜ್ ತನಕ ಎಲ್ಲ ಗುರುಗಳಿಗೆ ವಂದನೆ ಸಲ್ಲಿಸಿ ವಿವೇಚನೆಯನ್ನು ಆರಂಭಿಸಿದರು.

ಹಿಂದಿನ ವಾರ ಮೊದಲನೆ ಅಧ್ಯಾಯ ಅರ್ಜುನವಿಷಾದಯೋಗದ ಮೊದಲ ಭಾಗ ತಿಳಿದುಕೊಂಡೆವು. ವಿಷಾದ ಎಂದರೆ ದುಃಖ. ಅರ್ಜುನನ ದುಃಖ, ವ್ಯಾಕುಲತೆ ಕೂಡ ಒಂದು ಯೋಗವಾಗಬಹುದು. ಏಕೆಂದರೆ ಅವನ ದುಃಖ ತನಗಾಗಿ ಅಲ್ಲ. ತನ್ನ ಪರಿವಾರ ಜನರ ಚಿಂತೆಯಲ್ಲಿ ಅರ್ಜುನ ವ್ಯಾಕುಲನಾಗಿದ್ದಾನೆ. ಅವನು ಯುದ್ಧದಿಂದ ಭಯಭೀತನಾಗಿದ್ದಾನೆಂದೇನೂ ಅಲ್ಲ. ಇದಕ್ಕೂ ಮುನ್ನ ಅವನು ಹಲವು ಬಾರಿ ಕೌರವರು ಹಾಗು ಕೌರವರ ಸೈನ‍್ಯವನ್ನು ಪರಾಭವಗೊಳಿಸಿದ್ದಾನೆ. ಅಜ್ಞಾತವಾಸದ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಕೀಚಕನ ವಧೆಯಾದಾಗ, ಮತ್ತೆಲ್ಲಾ ಅನುಕೀಚಕರು ಹತರಾದಾಗ, ಕೀಚಕನನ್ನು ವಧಿಸುವ ಮಲ್ಲ ಭೀಮನಲ್ಲದೆ ಬೇರಾರು ಆಗಿರಲಿಕ್ಕೆ ಸಾಧ್ಯವಿರಲಿಲ್ಲ. ತನ್ನ ಬಾಣಗಳ ವರ್ಷದಿಂದ ನೂರು ಅನುಕೀ‍ಚಕರನ್ನು ಸಂಹರಿಸುವವ ಅರ್ಜುನನಲ್ಲದೇ ಮತ್ತಾರು ಆಗುವುದಕ್ಕೆ ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ. ಅಜ್ಞಾತವಾಸವನ್ನು ಕಳೆಯಲು ಕೇವಲ ಕೆಲವು ದಿನಗಳಷ್ಟೇ ಉಳಿದಿದ್ದವು ಎಂದೂ, ಪಾಂಡವರು ಪತ್ತೆಯಾದರೆ ಅವರಿಗೆ ಮತ್ತೊಂದು ವರುಷ ಅಜ್ಞಾತವಾಸವೆಂದು ದುರ್ಯೋಧನನಿಗೆ ತಿಳಿದಿತ್ತು. ಎರಡು ದಿಕ್ಕುಗಳಿಂದ ಆಕ್ರಮಣ ಮಾಡಲು ಕೌರವರ ಸೈನ‍್ಯ ಯೋಜಿಸಿತ್ತು. ಎರಡೂ ಬದಿಗಳಿಂದ ಆಕ್ರಮಣವಾಗಬಹುದೆಂಬ ಸುಳಿವು ಕೊನೆ ಘಳಿಗೆಯ ತನಕ ವಿರಾಟರಾಜನಿಗೆ ಸಿಕ್ಕಿರಲಿಲ್ಲ. ಕೌರವರ ಸೈನ‍್ಯ ಆಗಮಿಸುತ್ತಿದೆ ಎಂದು ಗೊತ್ತಾದ ಕ್ಷಣವೇ ಸ್ವಯಂ ತನ್ನ ಸೇನೆಯನ್ನು ಸಜ್ಜುಗೊಳಿಸಿ, ಯುದ್ಧಕ್ಕೆ ಹೊರಟನು. ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತಿನ ನಂತರ ಮತ್ತೊಂದು ಕಡೆಯಿಂದಲೂ ಆಕ್ರಮಣವಾಗುತ್ತಿದೆಯೆಂದು ಗೊತ್ತಾದ ಕ್ಷಣವೇ, ಸ್ವಾಭಾವಿಕವಾಗಿಯೇ ಅವನ ಪುತ್ರನಾದ ಉತ್ತರಕುಮಾರನನ್ನು ಯುದ್ಧಕ್ಕೆ ಕಳುಹಿಸುವ ಅವಶ್ಯಕತೆ ಬಂದಿತ್ತು. ಅವನು ಬಹಳ ಪುಕ್ಕಲನಾಗಿದ್ದನು. ಸಾಧನೆಗಳ ಪ್ರಭಾವ ಅಧಿಕವಾಗಿದ್ದಾಗ, ಸಂಘರ್ಷಗಳು ಕಡಿಮೆಯಾಗುತ್ತವೆ. ಹಾಗಾಗಿ ಈ ಉತ್ತರನಿಗೆ ಸಂಘರ್ಷಗಳ ಅನುಭವವೇ ಇಲ್ಲ. ತನ್ನ ಸಾರಥಿಯನ್ನು ತನ್ನ ತಂದೆಯವರು ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗಿದ್ದಾರೆಂದು ಅವನು ನೆಪ ಹೇಳುತ್ತಿದ್ದನು. ಆ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಉತ್ತರೆಗೆ ನೃತ್ಯ ಗುರುವಾಗಿ, ಬೃಹನ್ನಳೆಯ ರೂಪದಲ್ಲಿ ಅರ್ಜುನನು ಹಾಗು ಅವಳನ್ನು ಶೃಂಗರಿಸಲು ಸೈರಂಧ್ರಿ ರೂಪದಲ್ಲಿ ದ್ರೌಪದಿ ಉಪಸ್ಥಿತರಿದ್ದರು. ಸೈರಂಧ್ರಿಯು ಉತ್ತರೆಯ ತಾಯಿಗೆ ಬೃಹನ್ನಳೆಯು ಅತ್ಯುತ್ತಮವಾಗಿ ರಥವನ್ನು ಓಡಿಸುತ್ತಾಳೆಂದೂ, ಉತ್ತರನಿಗೆ ಇವಳನ್ನು ಕರೆದುಕೊಂಡು ಹೋಗಲೆಂದೂ, ಅವನು ಎಂದೂ ಪರಾಭವನಾಗುವುದಿಲ್ಲವೆಂದೂ ಹೇಳಿದಳು. ವಿಧಿಯಿಲ್ಲದೆ ಬೃಹನ್ನಳೆಯನ್ನು ಸಾರಥಿಯನ್ನಾಗಿ ಮಾಡಿದರು. ಉತ್ತರನಿಗೆ ಇವನು ಅರ್ಜುನನೆಂದು ಗೊತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಅರ್ಧ ದಾರಿಯಲ್ಲಿ, ಉತ್ತರನು ಹೆದರಿಕೊಂಡು ರಥದಿಂದಿಳಿದು ಒಡಿ ಹೋಗಲು ಯತ್ನಿಸುತ್ತಾನೆ. ಬೃಹನ್ನಳೆಯು ರಥದಿಂದೆದ್ದು ಉತ್ತರನ ಹಿಂದೆ ಓಡಿ, ಅವನನ್ನು ಹಿಡಿದು ತಂದು ಸಾರಥಿಯ ಜಾಗದಲ್ಲಿ ಅವನನ್ನು ಕೂಡಿಸಿದ್ದಲ್ಲದೆ ಮತ್ತೆ ಓಡಿಹೋಗದಂತೆ ಅವನನ್ನು ಕಟ್ಟಿ ಹಾಕುತ್ತಾಳೆ! ಕೇವಲ ರಥವನ್ನು ನಡೆಸಬೇಕೆಂದೂ, ಯುದ್ಧವನ್ನು ತಾನು ಮಾಡುತ್ತೇನೆಂದು ಭೃಹನ್ನಳೆ ಹೇಳುತ್ತಾಳೆ. ರಥವನ್ನು ಸ್ಮಶಾನದೆಡೆಗೆ ಎಳೆಯುತ್ತಾಳೆ. ಶಮೀ ವೃಕ್ಷದಲ್ಲಿ ಪಾಂಡವರ ಶಸ್ತ್ರಾಸ್ತ್ರಗಳನ್ನು ಬಿಳಿಬಟ್ಟೆಯಲ್ಲಿ ಮೃತದೇಹವನ್ನು ಕಟ್ಟುವ ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ಕಟ್ಟಿದ್ದರು. ಬೃಹನ್ನಳೆಯು ಆ ಶಮೀ ವೃಕ್ಷವನ್ನು ಹತ್ತುತ್ತಿರುವುದನ್ನು ಉತ್ತರನು ಆಶ್ಚರ್ಯಚಕಿತನಾಗಿ ನೋಡುತ್ತಿದ್ದನು. ಬಿಳಿವಸ್ತ್ರದಲ್ಲಿ ಸುತ್ತಿದ್ದ ಆ ಮೃತದೇಹವನ್ನು ಬೃಹನ್ನಳೆಯು ಕೆಳಗಿಳಿಸಿ ಅದರಲ್ಲಿದ್ದ ಗಾಂಡೀವ, ಭೀಮನ ಗದೆ, ಮುಂತಾದ ಆಯುಧಗಳನ್ನು ರಥದಲ್ಲಿಟ್ಟುಕೊಳ್ಳುತ್ತಾಳೆ. ಯಾರಿಗೂ ಇದನ್ನು ಹೇಳಬಾರದೆಂದನು ಉತ್ತರನಿಗೆ ತಿಳಿಸುತ್ತಾಳೆ. ಕೌರವರ ವಿರುದ್ಧ ಬೃಹನ್ನಳೆಯ ವೇಷದಲ್ಲಿದ್ದ ಅರ್ಜುನನು ಮಾಡಿದ ಯುದ್ಧ ಅದ್ಭುತವಾಗಿತ್ತು. ಅರ್ಜುನನು ಯುದ್ಧದಿಂದ ಭಯಭೀತನಾಗಿಲ್ಲ. ತನ್ನ ಸಹೋದರರನ್ನು, ಗುರುವನ್ನು, ತಾತನನ್ನು ಹೇಗೆ ಸಂಹರಿಸಲೆಂದು ಹತಾಶನಾದ್ದಾನೆ. ಈ ವಿಷಾದವು ಮತ್ತೊಬ್ಬರಿಗಾಗಿ.